شام شیما

در هولوکاست امیدهایی نا امید 

پاسخ عشق خمپاره نیست...

دیکتاتور تویی و این اخرین شعرم به پای توست...

بگذار فوران کند بغضی که یک عمر فرو می بردم...

گرچه در جریان است رودی از ناگفته هایم...

شور من در انحلال و مرگ من دیگر محال است...

باز دیکتاتور خواهی بود و غمِ شعرهایم باتو...

واگر عشق انقلابی تازه باشد...

دیکتاتور من خواهم بود وقتی تنها ترا خواستم

شام شیما...